ჩვენს გონებაში ხშირად ცხოვრობს ხმა — კრიტიკული, მკაცრი და დაუნდობელი. ეს შინაგანი კრიტიკოსია. ის გვახსენებს შეცდომებს, გვადარებს სხვებს, გვაშინებს წარუმატებლობით და გვკარნახობს, რომ არასაკმარისები ვართ. მიუხედავად იმისა, რომ მისი მიზანი შესაძლოა დაცვა და მოტივაცია იყოს, ხშირ შემთხვევაში ის ზიანს აყენებს თვითშეფასებას და სულიერ სიმშვიდეს. მაგრამ შესაძლებელია ამ ხმას გაჩუმება ან მისი ტონის შერბილება.

1. გააცნობიერე შინაგანი კრიტიკოსი

პირველი ნაბიჯი თვითკრიტიკის ამოცნობაა. ხშირად ის ფიქრებად გვევლინება:

  • „ეს კარგად ვერ გამოგივიდა.“
  • „სხვა შენზე უკეთესია.“
  • „შენ არასდროს გააკეთებ ამას სწორად.“

შეეცადე, დააკვირდე ამ ფიქრებს. არ გადააბრალო საკუთარ რეალურ „მე“-ს. ეს მხოლოდ ხმაა, რომელიც წარსულ გამოცდილებაზეა აგებული.

2. დაასკვენი, საიდან მოდის ეს ხმა

შინაგანი კრიტიკოსი ხშირად ბავშვობაში, ოჯახის წევრების, მასწავლებლების ან გარშემომყოფთა კომენტარებიდან მოდის. ზოგჯერ ეს არის კულტურული ზეწოლის ან მაღალი სტანდარტების შედეგი. მისი ამოცნობა დაგეხმარება გააცნობიერო, რომ ეს ხმა ყოველთვის შენი ნამდვილი აზრები არ არის.

3. დაუბრუნე ხმას პასუხი მეგობრობითა და თანაგრძნობით

როცა შინაგანი კრიტიკოსი იწყებს ლაპარაკს, სცადე სხვა ხმა გააქტიურო — მხარში მდგომი მეგობრის ხმა:

  • „დიახ, არ გამოგივიდა იდეალურად, მაგრამ ხომ ცადე? ეგ უკვე დიდია.“
  • „ყველას აქვს ცუდი დღეები, ეს შენს ღირებულებას არ აკნინებს.“

ეს გვეხმარება თანაგრძნობით ვუპასუხოთ საკუთარ თავს და ავარიდოთ თავი ზედმეტ სინანულსა და სირცხვილს.

4. დაიწყე პოზიტიური თვითლაპარაკი

შეადგინე მცირე სია — 3-5 ფრაზა, რომლებიც მოგცემენ ძალას:

  • „საკმარისი ვარ ისეთი, როგორიც ვარ.“
  • „ვაკეთებ საუკეთესოს იმით, რაც მაქვს.“
  • „ზრდა შეცდომებზე გადის.“

გაიმეორე ისინი ყოველდღე, განსაკუთრებით მაშინ, როცა შინაგანი კრიტიკოსი აქტიურდება.

5. იმუშავე არასრულყოფილების მიღებაზე

მუდმივი თვითკრიტიკა ხშირად სრულყოფილების სურვილიდან მოდის. სინამდვილეში, არავინ არ არის სრულყოფილი. როცა მივიღებთ ჩვენს სისუსტეებსა და შეზღუდვებს, ვხვდებით, რომ სიყვარულს, მიღებასა და წარმატებას არ სჭირდება უნაკლოობა.

6. დაეხმარე სხეულს – იმოძრავე, ისუნთქე, დაისვენე

სტრესი აძლიერებს თვითკრიტიკულ ხმას. რეგულარული მოძრაობა, სუნთქვითი ვარჯიშები და ხარისხიანი ძილი ამცირებს ემოციურ დაძაბულობას და გონებას ეხმარება დადებით ფოკუსში დარჩენაში.

შინაგანი კრიტიკოსი არ არის მტერი, ის ხშირად მცდარ გზაზე მდგომი დამცველია. როდესაც ვუსმენთ მას რბილად, ვაზუსტებთ მის სიტყვებს და ვსწავლობთ თანაგრძნობით პასუხს, ვიწყებთ შინაგან სიმშვიდესთან და საკუთარ თავთან ჰარმონიაში ცხოვრებას. თვითკრიტიკისგან გათავისუფლება არ არის ერთდღიანი პროცესი — მაგრამ თითოეული მცდელობა გვიმტკიცებს, რომ ვართ საკმარისები.